Μετά την απαραίτητη στάση για καφέ στο Φλόκα της Εθνικής, κάναμε δεξιά στο 150 περίπου για Ακράτα, μάλλον δηλαδή γιατί οι ταμπέλες επί της Εθνικής είναι σπάνιες.., ο σκοπός ήταν να πάρουμε τον δρόμο που ξεκινάει από Αιγείρα, και που έχει ο χάρτης σημειωμένο με διαφορετικό χρώμα ως ωραία διαδρομή, αλλά τον είχαμε ήδη προσπεράσει.

- Δεν πειράζει, να μια ταμπέλα που γράφει "Λίμνη Τσιβλού", κάποιος μου είχε πει κάποτε (μας φώτισες ...) ότι είναι ωραία.

Πολύ όμορφα.

    18 χιλιομετράκια φουρκέτες με 2α σε καραφλό βουνό ήταν μόνο, αλλά όταν φτάσαμε κατά τις 2 είπαμε ότι όντως ήταν πολύ όμορφα.  Είχε και ένα καφέ-ταβέρνα εκεί, αλλά λόγω της ημέρας ήταν "ψιλο ΚΑΠH"...

Η καφέ - ταβέρνα.

    Ο δρόμος έκανε τον γύρο της (πολύ μικρής) λίμνης και σκαρφάλωνε στο βουνό.  Στην αρχή φάνηκε ένας απλός χωματόδρομος, αλλά σιγά σιγά δυσκόλευε.

Στην λίμνη.

- Πού λες να πάμε ?
- Αριστερά, αφού δεξιά φαίνεται ότι κατεβαίνουμε σε αυτό το χωριό
- ΟΚ, όσο βλέπουμε κολώνες ΔΕΗ, καλά είμαστε.

    Ωραία διαδρομή, μέσα στα δέντρα, όλο ανεβαίναμε, βάλαμε και κοντά, και συνεχίζαμε στο άγνωστο ...

2η διασταύρωση (πάνε οι κολώνες ...):

- Πού λες να πάμε ?
- Αριστερά, αφού ο χάρτης δείχνει ότι κάνουμε τον γύρο της λίμνης και αυτή φαίνεται κάτω αριστερά μας !
- ΟΚ, όσο βλέπουμε τη λίμνη, καλά είμαστε ...

3η διασταύρωση (πάει η λίμνη ...):

- Που πάμε ?
- Ας πάμε από εδώ που έχει ροδιές !
- ΟΚ, όσο βλέπουμε ροδιές, καλά είμαστε.

    Σιγά σιγά είδαμε και κάτι απομεινάρια χιονιού, και άρχισε να φαίνεται μια χιονισμένη κορυφή.  Ο δρόμος λάσπωσε αρκετά, τόσο που σε κάποια κομμάτια οι λάσπες πετάγονταν στην οροφή και κρέμονταν κάτω από τους καθρέφτες σαν σταλακτίτες ...

Το σταθμήμετρο της λίμνης.

- Πού πάμε ?
- Αυτή πρέπει να είναι αυτό το "Τ" που φαίνεται στον χάρτη, πάμε δεξιά !
- ΟΚ, όσο φαίνεται η κορυφή καλά είμαστε, εκεί θα είναι το χιονοδρομικό, δεν νυχτώνει καλά είμαστε.

    Από εκεί, κάναμε έναν πολύ ωραίο κύκλο και φτάσαμε ξανά στην 3η διασταύρωση, αλλά τουλάχιστον μας λύθηκε η απορία ...  Πίσω στο "Τ" και συνέχεια ανάποδα αυτή την φορά.

    Στο πουθενά (δεν φαίνεται πλέον η χιονισμένη κορυφή ...):

- Πού πάμε ?
- Χμμμ, ο χάρτης είναι πολύ μάπα, δεν έχει καθόλου αυτές τις 15 διασταυρώσεις που περάσαμε ...
- Τουλάχιστον δεν έχει νυχτώσει ακόμα (αρχίζουν και μας ζώνουν τα φίδια ...)
- Ωραία, δεν πιάνουν και τα κινητά !
- Κοίτα, ένα Samurai !!!  Ας τον ρωτήσουμε εάν από εδώ βγαίνει στο χιονοδρομικό.
- Ναι, από εκεί ερχόμαστε, στη διχάλα που θα βρείτε κάντε αριστερά.

    Πρόθυμο το παληκάρι, δε λέω, αλλά ξέχασε να μας πει για τις επόμενες 10 διχάλες ...

Στην κεραία.

- Πού πάμε τώρα ?
- Κάτι βλέπω σε εκείνη την κορυφή, σαν lift μοιάζει, έχει και λίγο χιόνι.
- Έχει και συννεφιά, περάσε και η ώρα και δεν φαίνεται ο ήλιος να ψιλοπροσανατολιστούμε.
- Πάμε, έτσι και αλλιώς χαμένοι είμαστε...  Μπορεί από εκεί ψηλά να φαίνεται κανένα χωριό !!!

    Λάσπες, λασπόχιονα, απάτητο χιόνι μόνο με ίχνη ζώων σε κάποιες μεριές, φτάνουμε στην κεραία (σιγά μην ήταν Lift ...).  Από την μια μεριά δεν φαίνεται τίποτα λόγω ομίχλης (εκεί όμως ήταν το χιονοδρομικό Καλαβρύτων), αλλά από την άλλη επιτέλους φαίνεται ένα χωριό (Περιστέρα), και πιο κάτω άσφαλτος !!!  Βουρ για τον πολιτισμό λοιπόν, τόση ώρα στο δάσος μας άνοιξε η όρεξη, τί να το κάνουμε το χιονοδρομικό ...

Πυκνή ομίχλη.

Στο βάθος το χωριό Περιστέρα.

- Από που έρχεστε ?
- Το χιονοδρομικό ψάχναμε, αλλά βρεθήκαμε στην κεραία ...
- Είχαμε ανέβει και εμείς χτες στην κεραία (ψεύτη, τα λάστιχα σου αφήνουν ίχνη ζώου ???)
- Ναι ? Μπράβο !
- Και το χιονοδρομικό από εκεί είναι, 2-3 χιλιόμετρα, κάπου θα κάνατε λάθος.  Περνάει ο δρόμος ?
- Έ, εχει κάποια σημεία με λίγο λάσπη, αλλά περνάει.
- Από που ήρθατε και είχε τόσο λάσπη ?
- Από τη Λίμνη Τσιβλού, μάλλον από τον δασικό δρόμο Κρύας Βρύσης.
- Μπα, μάλλον από τον Φενεό θα ήρθατε (άσχετε, ο Φενεός είναι από εκεί που ερχόσουν εσύ ...)

Οι λάσπες.

Στην Ζαρούχλα.

    Αλλά αυτό το μέρος θα είναι απίθανο έστω και με λίγο παραπάνω χιόνι, πότε θα πάμε όλοι μαζί ?  Το ξέρει κανένας καλά ?  Η ταβέρνα μας περιμένει !!!

Η ταβέρνα.